Франсуз геологи ва кимёгари Александр-Эмиль Бегюйе де Шанкуртуа (1862) биринчи ҳақиқий даврий тизимни ишлаб чиқди. У уни “теллурик спирал” деб аталган силлиндрсимон диаграмма кўринишида тасвирлади. Элементларни силлиндр юзасида атом массаси ортиб бориш тартибида спирал шаклда жойлаштирди ва уларнинг даврийлигини аниқлади.
Немис кимёгари Лотар Мейер (1864–1869) рус кимёгари Менделеевдан мустақил равишда ишлаган ва элементларни тартиблашда ўхшаш хулосаларга келган. 1864-йилда у биринчи жадвалини эълон қилди, унда 28 та элемент атом массаси ва кимёвий хоссаларига кўра тартибланган эди. 1869-йилда у кенгайтирилган версиясини нашр этди, унда даврий боғлиқликлар аллақачон акс этган эди. Бироқ, Мейер ҳали топилмаган элементлар учун бўш жой қолдирмаган, шу сабабли Менделеевнинг тизими муваффақиятлироқ бўлган.