Śruby i ich połączenia – na przykład połączenie śrubowe z otworem przelotowym, składające się z śruby sześciokątnej, podkładki płaskiej i nakrętki sześciokątnej – spełniają funkcję połączenia ciernego i kształtowego. Podczas pracy połączenie śrubowe zapobiega:

• przemieszczeniu względnemu łączonych elementów,
• obrotowi względnemu łączonych elementów,
• oraz oddzieleniu się elementów od siebie.

Pod względem kierunku gwintu śruby mogą mieć:

• gwint lewy lub
• gwint prawy.

Zazwyczaj stosuje się gwinty prawe. Gwinty lewe wykorzystuje się tam, gdzie wymagana jest różnica lub zabezpieczenie przed pomyłką – na przykład ze względów bezpieczeństwa lub dla odróżnienia połączeń. Przykładowo, butle z gazem palnym są wyposażone w gwinty lewee, aby uniemożliwić ich przypadkowe połączenie z butlami zawierającymi gazy utleniające lub obojętne.

Kształt gwintu określa jego profil. Gwint zewnętrzny można połączyć tylko z gwintem wewnętrznym o takim samym profilu.

Najczęściej stosowanym gwintem jest gwint metryczny. Jego charakterystyczną cechą jest kąt profilu 60°. Gwint metryczny oznacza się literą „M”, po której podaje się średnicę znamionową.

W przypadku gwintu jednokrotnego na przekroju poprzecznym gwintu rozpoczyna się  jedna linia  śrubowa. Natomiast w przypadku śruby o gwincie  wielokrotnym  z na tym samym przekroju rozpoczyna się jednocześnie kilka linii śrubowych, biegnących z jednakowym skokiem wzdłuż powierzchni śrubowej. Gwinty wielokrotne mają większy kąt pochylenia zwoju, aby poszczególne rowki mogły zmieścić się obok siebie.

1 zwój = 1 rowek gwintu; 2 zwoje = 2 rowki gwintu; 3 zwoje = 3 rowki gwintu.